Een lékker boek
Op 30 oktober 2022 bespraken we met 8 lezers Buitenleven. De meeste aanwezigen lazen het boek met veel plezier en gaven 4 sterren.
Bernadette begon met een vraag over de cover. Aansprekend of niet? De litho is gemaakt door Loes Faber de vriendin van Nina Polak, aan wie het boek ook opgedragen is. Is het de schrijfkamer van Rivka? Het perspectief is interessant, we kijken van buiten naar binnen, waarover later meer.
Toen een rondje leeservaring en de vraag, wat heeft dit boek met je gedaan? In ieder geval, vermaak en herkenning.
Een paar losse opmerkingen. Eva Alta wordt steeds met haar volledige naam genoemd, dit schept de nodige afstand. Maar geeft nadruk op haar naam, Eva, de eerste vrouw en Alta, de hoge. Esse (= zijn Nomen est omen?) voelt zich meer thuis in de natuur en staat dichter bij haar gevoel, haar “zijn” en dus zichzelf?
De naam van het dorp Onderweer is fraai gekozen. We moesten lachen om het Pieterpad wat vlak voor het huis langs bleek te lopen.
Maar wat moesten we met die wandelaars en met de tekst op het kaartje op de laatste bladzijde van het boek?
Niemand kan in zichzelf verblijven. Menselijkheid is een verantwoordelijkheid voor anderen, een extreme kwetsbaarheid.
Misschien de moeite waard om dit nog uit te zoeken waar dit citaat vandaan komt en naar verwijst? We kwamen er niet uit.
De slechte afloop van het boek is meteen bekend, geeft dit de plot weg of juist meer spanning? De conclusie was dat het juist een mooie opbouw en suspense aan het verhaal geeft.
Tot slot een link naar een zeer lezenswaardig interview in de Volkskrant waar veel herkenbaars uit het boek langskomt. De grote zwarte hond, bijvoorbeeld.
Interview Volkskrant