verslag 15 dec 2024
Big Dyke Energy – Slay
De nieuwe winkelmanager Israa heet ons van harte welkom bij de bespreking van Zijn jongen van Carry Slee. De leuke dingen mogen blijven bestaan in de Nieuwe boekhandel – ja dat zijn wij! – en stapsgewijs komen er wat nieuwe activiteiten en artikelen bij.
Bijvoorbeeld: kranten, verf én – best handig – leesbrillen. Er liggen heel wat fraaie rode exemplaren bij de leesbrillen. Zo komen we bij Carry Slee die haar gekleurde brillen tot haar handelsmerk heeft gemaakt.
In de introductie wordt verder de verkiezing van het jeugdwoord van het jaar genoemd Op dit lijstje staan: Bro, bruh, glamour, rizzler, sigma, skibidi, ohio en….. slay!
Ligt Slee zo goed bij de jeugd?
(Jammer genoeg werd het “bruh” het woord van het jaar, bleek dinsdag hierna.)
Inspirerend en verhelderend was de podcast van de lesbische Liga van vorig jaar 10 november 2023. Een interessant gesprek met Carry Slee, waarin we nog meer hippe termen konden leren. (BDE – Big Dyke Energy)
In deze podcast vertelt Carry op 74-jarige leeftijd: Ja ik ben non-binair .
(Eerder omschreef ze het nog zo: Ik ben geen jongen en geen meisje. Ik ben gewoon een mens.) Achteraf als kind was ze verliefd op het meisje in de fietsenstalling in de Reinier Claeszenstraat. Carry had nooit behoefte aan de gay community. Want ze had Elles al. Wij waren een van de eerste stellen in Nederland met kinderen. Dat was toen nog een onwettig kind. Onze dochters zijn zelfbewuste, geëmancipeerde vrouwen geworden. Allebei alleenstaande moeders. Ze wonen bij ons in de buurt. We hebben drie kleinzoons van elf, zeven en drie jaar.
Luister de podcast. Aanrader!
#6 – Carry Slee (S08) – De Lesbische Liga Podcast
Over de schrijfster
Carry bracht haar eerste boek pas uit toen ze 40 was. Daarna heeft ze meer dan honderd boeken geschreven. En, bizar: ze heeft er een miljoen verkocht. Waanzinnig populair dus als kinderboekenschrijver, waarvan er veel van zijn verfilmd, nu in de bioscoop draait Juf Braaksel.
Geboren in Amsterdam, woont in Bergen, schrijft in tuinhuisje, al 50 jaar runt ze samen met haar vrouw Elles het succesvolle bedrijf Slee. Dit is het zevende boek voor volwassenen. De kinder- en jeugdboeken van Slee zijn al jaren een enorm succes. Maar bij de uitgaven voor volwassen blijft het stil. Waarom zou dat zijn?
Leeservaring
We doen ons eerst ons gebruikelijke rondje leeservaring. De helft van ons gezelschap geeft 4 á 5 sterren en is enthousiast, heeft gelachen of werd meegezogen in een lekker leesbaar verhaal.
Het andere deel houdt het op 2 sterren en vindt het niet literair en weinig diepte hebben. De stijl is rechttoe rechtaan, korte beschrijvende zinnen van hetgeen er gebeurd. De tussenstukjes in de auto zijn nogal voorspelbaar en uitgesponnen.
Het heeft me erg geraakt. Ik ben een echte Carry Slee fan!
Interessant verhaal, wel nieuwsgierig naar Carry Slee. Leuk herkenbaar in oud Amsterdam.
De tussenstukjes op de snelweg zijn een beetje jeugdboek-achtig. Misschien komt het door het gebruik van “mama en papa” dat het aan een kinderboek doet denken?
Weinig uitgewerkt, bijvoorbeeld het bezoek aan de chique psycholoog
Besproken vragen
De verwarring over “zijn jongen” zijn, was dat niet haar eigen verwarring over haar homoseksualiteit of gender identiteit?
Herken ken je iets?
Was je als kind jongensachtig?
Hoe zit dat met de driehoek met Arnoud en Elles. Pas na een jaar vertrekt hij.
Vond je het een spannende plot? Had hij een tweede gezin? (misschien) Papa had een foto van zijn moeder in zijn portefeuille.
Is het literatuur? Of is het persoonlijk verwerkingsverhaal?
Wat vind je van de cover?
We vinden geen recensies in de serieuze media.
===========
Zij is een duidelijk geprofileerde schrijfster, vindt Bas Maliepaard, recensent van kinderboeken bij Trouw. „Je weet wat je krijgt, je krijgt wat je leest – en niet meer. Als vermaak kan dat goed werken.” Maliepaard heeft niet het idee dat Slee slecht schrijft, maar haar werk bespreekt hij niet. „Als recensent wil ik lezers wijzen op uitzonderlijke, originele boeken. In die categorie valt haar werk nu eenmaal niet.”
===========
Vader Slee heeft het eeuwige leven. Dus dat hij nu overleden is, zal wel weer één van zijn grappen zijn. Terwijl Carry Slee halsoverkop naar haar moeder rijdt om te achterhalen of het nieuws inderdaad klopt, blikt ze terug op haar jeugd waarin diezelfde moeder een grote rol speelde. Maar hoe dichter ze bij haar ouderlijk huis komt, hoe meer haar vader op de voorgrond treedt, met al zijn verschillende gezichten.
Zijn jongen is een ontroerend, oprecht verhaal over gezinsverhoudingen, de rollen die we aannemen voor wie we liefhebben – en je eigen identiteit omarmen.